Voor de eerste methode gebruikt men hele zoete druiven. Deze druiven laten ze zo lang mogelijk hangen om ze zo veel mogelijk suiker te laten ontwikkelen. Eventueel laten ze de druiven aantasten door de edele rot, deze zorgt voor een fantastisch aroma en zorgt dat het water uit de druif verdampt waardoor de suikers en de zuren in geconcentreerdere maten in de druif blijven, of bevroren druiven waardoor alleen het geconcentreerde sap uit de druif wordt geperst en het ijs achterblijft. Deze zoete most laten ze fermenteren en bij een alcoholpercentage van 15% houdt de gist op met werken maar is nog niet alle suiker gefermenteerd. Je behoudt dus zoete wijn. 

Een andere methode is om tijdens de fermentatie wijnalcohol toe te voegen zodat de gisten stoppen voordat de suiker is vergist. Bij versterkte zoete wijn wordt veel meer wijnalcohol toegevoegd dan de 15% die een gist zelf kan maken. Er is ook nog een mogelijkheid om geconcentreerde zoete most aan de wijn toe te voegen. Dit moet wel in de wetgeving van een bepaalde streek toegestaan zijn.